แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คนต่างด้าวที่เกิดในประเทศไทยได้ขอรับใบสำคัญประจำตัวตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนคนต่างด้าวแล้วย่อมขาดจากสัญชาติไทยตามพระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 2)2496 มาตรา 5
คนต่างด้าวได้ยื่นฟ้องต่อศาล ขอให้แสดงว่ามีสัญชาติไทยก่อนใช้พระราชบัญญัติสัญชาติ ฉบับที่ 2 ก็ตามหามีผลให้คนต่างด้าวมีสัญชาติไทยไม่
พระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 2)2496 ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เกิดในประเทศไทยโดยบิดาเป็นคนสัญชาติจีนมารดาเป็นสัญชาติไทย โจทก์มีสัญชาติไทยโดยกำเนิด โจทก์ไปยื่นต่อเจ้าหน้าที่อำเภอเพื่อขอรับบัตรประชาชน แต่เจ้าหน้าที่ไม่ยอมรับคำร้องและสั่งว่าผู้ร้องเป็นคนสัญชาติจีน จึงขอให้ศาลแสดงว่าโจทก์ มีสัญชาติไทยและให้จำเลยรับคำร้องขอบัตรประชาชน และออกบัตรประชาชนให้แก่โจทก์
จำเลยให้การว่าโจทก์เป็นคนสัญชาติจีน การออกบัตรประชาชนเป็นหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่โดยเฉพาะ สำหรับรับคำร้องและออกบัตรกระทรวงมหาดไทยไม่ต้องรับผิด
วันนัดสืบพยานโจทก์ โจทก์ส่งใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวของโจทก์พร้อมทั้งคำร้อง จำเลยแถลงรับว่าบิดาโจทก์มีสัญชาติจีน มารดาเป็นไทย โจทก์เกิดในประเทศไทย
ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานแล้วพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าตามพระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2496มาตรา 5 บัญญัติว่า โจทก์ขาดจากสัญชาติไทยแล้ว กฎหมายฉบับนี้ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ และการที่โจทก์เสนอคำฟ้องก่อนประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ ก็หามีผลให้โจทก์มีสัญชาติไทยไม่
พิพากษายืน
