แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้าหลวงประจำจังหวัดประกาศห้ามนำฝ้ายออกนอกเขตต์จังหวัด จำเลยนำฝ้ายออกนอกเขตต์ก่อนที่คำสั่งไปถึงอำเภอที่จำเลยอยู่โดยจำเลยไม่ทราบและไม่มีโอกาศทราบคำสั่งห้ามนั้นดังนี้ ย่อมไม่มีความผิด
ย่อยาว
ได้ความว่าเมื่อวันที่ ๑๑ มกราคม ๒๔๘๗ ข้าหลวงประจำจังหวัดร้อยเอ็ดมีคำสั่งห้ามนำฝ้ายออกนอกเขตต์จังหวัดตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นไปโดยอาศัยอำนาจ พ.ร.บ.ให้อำนาจเตรียมป้องกันประเทศ พ.ศ.๒๔๘๔ ม.๔ ข้อ ๙ คำสั่งนี้ไปถึงอำเภอเสลภูมิวันที่ ๑๕ มกราคม ๒๔๘๗ เวลา ๑๒.๓๐ น. รุ่งขึ้นจึงได้ปิดประกาศที่อำเภอและส่งสำเนาคำสั่งไปทุกตำบล จำเลยไม่ทราบคำสั่งนั้น เมื่อวันที่ ๑๕ มกราคม เวลา ๙.๐๐ น.จำเลยนำฝ้ายจากอำเภอเสลภูมิไปจังหวัดอุบล เจ้าพนักงานจับฝ้ายได้ในอำเภอยะโสธรจังหวัดอุบล
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยไม่มีโอกาศทราบคำสั่งไม่มีความผิด
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่ากฎหมายที่ให้อำนาจข้าหลวงออกคำสั่งนั้นตามเจตนารมย์ก็ประสงค์ลงโทษผู้ฝ่าฝืนซึ่งทราบหรือควรทราบคำสั่ง และกฎหมายก็ไม่ได้ให้อำนาจข้าหลวงที่จะประกาศคำสั่งให้มีผลอย่างเดียวกับการประกาศใช้กฎหมายในราชกิจจาจำเลยไม่ทราบหรือมีโอกาศจะทราบคำสั่งได้ จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยฝ่าฝืนคำสั่ง จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
