แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของรถประจำทางไม่มีอำนาจฟ้องผู้ที่ขับรถแย่งผู้โดยสารในแนวทางของตนเป็นคดีอาญาหาว่ากระทำผิด พรบ รถยนตร์ ผู้ถูกรถชนไม่มีอำนาจฟ้องผู้ขับฐานขับรถโดยไม่มีใบอนุญาต
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าบริษัทโจทก์ได้รับพระบรมราชานุญาตให้เดินรถรางประจำทาง จำเลยได้ขับรถยนต์รับคนโดยสารหาผลประโยชน์ตามแนวทางรถประจำทางของโจทก์ ๆ ได้รับความเสีย จึงขอให้ลงโทษจำเลยตาม พรบ รถยนตร์ ๒๔๗๓ ม. ๓๓ และฉะบับที่ ๗ พ.ศ. ๒๔๗๙ ม. ๗
ศาลล่างทั้ง ๒ เห็นว่าโจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหาย โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจึงพิพากษาให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามโดยวินิจฉัยว่าตามกฎหมายที่โจทก์อ้างเป็นความผิดฐานเลมิดการปกครองในเรื่องทำการโดยไม่ได้รับอนุญาตของพนักงานเจ้าหน้าที่ ซึ่งกำหนดไว้ใน พรบ รถยนต์ ม. ๔๑ แลแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๙ (ฉะบับที่ ๗) ม. ๑๒ เอกชนไม่มีสิ่ทธิเข้ามาจัดการด้วยจึงไม่มีสิทธิฟ้องร้อง แลเห็นว่าตาม ม. ๒๘ ที่โจทก์อ้าง แม้จะได้ความว่าโจทก์เสียหายโจทก์เป็นเจ้าของรถรางเป็นคนนอกไม่เกี่ยวข้องแก่ พรบ รถยนต์ กฎหมายที่โจทก์อ้างจึงไม่ให้อำนาจโจทก์ฟ้องความผิดฐานนี้ได้ เช่นเดียวกับเรื่องขับรถโดยไม่มีใบอนุญาตแล้วรถไปทับคนผู้ถูกรถทับจะฟ้องในข้อนี้ที่ผู้ขับไม่มีใบอนุญาตด้วยไม่ได้
