แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยให้ออกจากที่ ทางพิจารณาว่าที่ที่จำเลยปลูกบ้านอยู่ในที่สาธารณคืออยู่ในที่น้ำท่วมถึงแต่ที่นี้อยู่หน้าที่พิพาทของโจทก์
เรือนโรงของจำเลยกีดขวางหน้าที่โจทก์ โจทก์เสียหายพิเศษโจทก์มีอำนาจฟ้องขับไล่ได้ ศาลฎีกาพิพากษาให้ขับไล่จำเลย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่โฉนดเลขที่ 2055 ตำบลกระแชงมอญอำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ตามรูปแผนที่สังเขปท้ายฟ้อง โดยซื้อมาจากนายประหัส กลั่นกรองโดยจัดการแก้ทะเบียนต่อเจ้าพนักงานถูกต้อง จำเลยปลูกเรือนอยู่ในที่และหน้าที่ของโจทก์แปลงดังกล่าวและจำเลยที่ 2 อาศัยจำเลยที่ 1 อยู่ โดยขออาศัยที่ดินปลูกจากนายประหัส เมื่อโจทก์ได้ซื้อที่แล้วโจทก์ได้บอกกล่าวให้จำเลยออกจากที่จำเลยไม่ออก โจทก์จึงมาฟ้องให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่าปกครองที่พิพาทมา 30 ปี โดยเปิดเผยและเจตนาเป็นเจ้าของจึงได้กรรมสิทธิ์ โจทก์จึงไม่มีอำนาจมาฟ้องขับไล่
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่าที่ที่จำเลยปลูกเรือนเป็นที่ต่อจากที่ของโจทก์ตามโฉนดที่ 2055 ลงมาทางแม่น้ำเจ้าพระยาในฤดูปรกติเวลาน้ำทะเลขึ้น น้ำท่วมที่นี้ทั้งหมด จึงถือว่าเป็นที่ชานตลิ่งหน้าที่ดินของโจทก์ ย่อมเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินตามประมวลกฎหมายแพ่ง มาตรา 1304(2) แต่เรือนจำเลยปลูกกีดขวางที่ดินและหน้าที่ดินของโจทก์ ย่อมละเมิดสิทธิของโจทก์ ๆได้รับความเสียหายพิเศษ ฟ้องขับไล่ได้ จึงพิพากษาให้ขับจำเลยและบริวารออกจากที่พิพาท
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืน
