แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ใบรับเงินที่ออกให้เกินกว่า 20 บาทเป็นตราสารที่ต้องเสียอากรแสตมป์ตามพระราชบัญญัติอากรแสตมป์ ผู้ทำใบรับเป็นผู้เสียค่าอากรแสตมป์แลต้องปิดก่อนกระทำเอกสาร ใบรับเงินเป็นตราสารตามความหมายใน ม.3 แห่ง พ.ร.บ.อากรแสตมป์ หมายเหตุ ดูคดีดำที่ + ซึ่งมีรูปคดี+
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยออกใบรับเงินเกินกว่า ๒๐ บาทให้เขาไปโดยมิได้ปิดอากรแสตมป์
ศาลล่างทั้ง ๒ วินิจฉัยว่าจำเลยเป็นผู้ทำตราสาร จึงมีหน้าที่ต้องเสียอากรแสตมป์มีผิดตามพ.ร.บ.อากรแสตมป์ พ.ศ.๒๔๗๕ ม.๒๓-๒๖ ให้ปรับ ๑๐๐ บาท
จำเลยฎีกาขึ้นมาในข้อที่ว่าตราสารกับใบรับเงินมีสภาพต่างกันหรือไม่ แลใครมีหน้าที่ปิดแสตมป์ แลปิดเมื่อไร
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติอากรแสตมป์ ตราสารหมายรวมถึงเอกสารที่ต้องเสียอากรแสตมป์ แลตามบัญชีหมาย ก.ใบรับเงินเกินกว่า ๒๐ บาทต้องเสียอากรแสตมป์ ฉะนั้นใบรับเงินซึ่งเป็นเอกสารที่ต้องเสียอากรแสตมป์ จึงเป็นตราสารตามมาตรา ๓ แลเห็นว่าตาม ม.๑๓ ข้อ ๒ ม.๑๘ ผู้ทำตราสารเป็นผู้เสียอากรแสตมป์ แลต้องปิดก่อนกระทำตราสาร จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
