แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดฐานมีฝิ่นที่เจ้าพนักงานกำหนดให้มีและซื้อขายกันในจังหวัดอื่นแต่นำมาไว้จำหน่ายในร้านฝิ่น ซึ่งตั้งอยู่อีกจังหวัดหนึ่งนั้น ฉะเพาะเจ้าของผู้รับอนุญาตตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นแต่ผู้เดียวมีผิด ผู้จัดการไม่มีผิดด้วย มีฝิ่นแลมูลฝิ่นไม่ใช่ของรัฐบาลและการมีฝิ่นเจือปนไว้ในร้ายจำหน่ายฝิ่นนั้น ผู้สมคบกันมีความผิดทุกคน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 1 ปีปรับ 17637 บาท จำเลยฎีกาได้แต่ปัญหาข้อกฎหมาย
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงในคดีนี้ต้องกันว่า จำเลยที่ ๑ เป็นเจ้าของ ผู้รับอนุญาตตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นจำเลยที่ ๒ เป็นผู้จัดการได้สมคบกันมีฝิ่นของรัฐบาลที่ซื้อขายกันในจังหวัดอื่นและนำมาจำหน่ายในร้านของจำเลย มิฝิ่นและมูลฝิ่นที่มิใช่ของรัฐบาลและเจือปนเก็บไว้ในและนอกร้านพิพากษาต้องกันให้ว่าจำเลยทั้ง ๒ มีผิดตาม พ.ร.บ.ฝิ่น ม.๒๑-๒๓-๒๘-๓๒ รวม ๔ กะทงให้ปรับจำเลยทั้ง ๒ คน ๆ ละ ๑๗๖๓๗ บาท จำคุกคนละ ๑ ปีตาม ม.๙-๕๓ และ ๕๙
ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องนี้ฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ฎีกาของจำเลยที่ ๒ เท่านั้นศาลฎีการับไว้วินิจฉัย และเห็นว่าสำหรับความผิดฐานมีฝิ่นของรัฐบาล ซึ่งเจ้าพนักงานกำหนดให้มีแลซื้อขายกันในจังหวัดอื่นแต่จำเลยนำมาจำหน่ายขานในร้านฝิ่นของจำเลยที่ ๑ นั้น ตาม พ.ร.บ.ฝิ่น จำเลยที่ ๑ ผู้เดียวมีความผิดจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นผู้จัดการไม่มีผิดด้วย ส่วนความผิดในข้ออื่นนั้นเห็นว่าไม่จำกัดฉะเพาะเจ้าของผู้รับอนุญาตตั้งร้านฝิ่นผู้เดียว ผู้ใดร่วมลงมือกระทำผิดดั่งจำเลยที่ ๒ นี้ด้วยก็ต้องมีความผิด จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยที่ ๒ ยังไม่มีผิดฐานมีฝิ่นที่ซื้อขายกันในจังหวัดอื่นไว้จำหน่ายขายในร้านฝิ่นของจำเลยที่ ๑ ข้ออื่นคงพิพากษายืน
