แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ แม้เหตุที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์นำมาพิพากษายกฟ้องต่างกันก็ต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220ที่แก้ไขใหม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 137 ศาลชั้นต้นให้งดไต่สวนมูลฟ้อง และเห็นว่าคำแถลงของจำเลยไม่ใช่ความเท็จ คดีไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนโจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกา โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งว่าคดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงว่าคำแถลงของจำเลยมิใช่ความเท็จ แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโดยวินิจฉัยว่าโจทก์มิใช่ผู้เสียหายอันเป็นการยกฟ้องโดยอาศัยข้อกฎหมาย เหตุที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์นำมาเป็นเหตุพิพากษายกฟ้องจึงต่างกัน ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220
ศาลฎีกาสั่งว่า “พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าคดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ จึงต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ที่แก้ไขใหม่แม้การที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์นำมาเป็นเหตุพิพากษายกฟ้องโจทก์ต่างกันก็ตาม ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง”
