แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งคำร้องว่าจำเลยเคยยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลามาครั้งหนึ่งแล้ว ศาลอนุญาต แต่จำเลยมิได้ยื่นฎีกาต่อมาจึงได้ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอีก แต่ศาลไม่อนุญาตตามคำร้อง ไม่ปรากฏว่ามีเหตุสุดวิสัยอันจะเป็นเหตุที่จำเลยจะขอขยายระยะเวลาในการยื่นฎีกาได้ จึงไม่อนุญาต ให้ยกคำร้องและสั่งฎีกาว่า ศาลไม่อนุญาตให้ขยายระยะเวลาในการยื่นฎีกาแก่จำเลย จำเลยยื่นฎีกาเกินกำหนด จึงไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า เหตุที่จำเลยไม่สามารถยื่นฎีกาได้ทันกำหนดนั้น มิใช่ความประมาทเลินเล่อหรือละเลยเพิกเฉยของจำเลยแต่เป็นเพราะเหตุสุดวิสัยและความบกพร่องของศาลชั้นต้นที่ไม่มีหมายนัดแจ้งให้ทนายจำเลยทราบวันนัดฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เนื่องจากจำเลยเป็นคนยากจนไม่สามารถหาทนายความคนใหม่ได้จึงต้องอาศัยทนายความที่ศาลได้ขอแรงแต่งตั้งให้เท่านั้นประกอบกับตลอดระยะเวลาที่จำเลยถูกคุมขังก็ไม่มีญาติพี่น้องหรือภรรยามาเยี่ยมเลยจึงไม่สามารถติดต่อกับทนายความเพื่อทำฎีกายื่นให้ทันกำหนดได้ คำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้ยกคำร้องขอขยายระยะเวลาฎีกาและไม่รับฎีกาจึงเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบเป็นการตัดสิทธิขั้นพื้นฐานและจำกัดสิทธิของจำเลยในการต่อสู้คดี เพื่อเปิดโอกาสให้แก่จำเลยสักครั้ง โปรดมีคำสั่งอนุญาตให้ขยายระยะเวลาฎีกาและรับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 ประกอบมาตรา 80,91 ให้จำคุกกระทงละ 12 ปี รวมจำคุก 24 ปี ข้อหาอื่นนอกจากนี้ให้ยก
จำเลยฎีกา พร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลายื่นฎีกา
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาและให้ยกคำร้องดังกล่าว(อันดับ 82,81 แผ่นที่ 2)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 85)
คำสั่ง
จำเลยมิได้ยื่นฎีกาภายในกำหนดตามที่ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นฎีกาโดยไม่ปรากฏว่ามีเหตุสุดวิสัย จึงไม่มีเหตุที่จะอนุญาตให้จำเลยขอขยายระยะเวลายื่นฎีกาต่อไปอีกศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาและยกคำร้องของจำเลยชอบแล้ว ยกคำร้อง
