แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่าศาลจะให้ดุลพินิจรอการลงโทษจำเลยได้หรือไม่ ต้องพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่ฟังเป็นยุติแล้ว โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกา ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 34)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7,72 พระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2522 มาตรา 4,7,8,26,76,102 เรียงกระทงลงโทษฐานมีอาวุธปืน จำคุก 1 ปี ฐานมีกัญชาแห้ง จำคุก 6 เดือนรวมจำคุก1 ปี 6 เดือน คำรับสารภาพของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 9 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 32)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 34)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด 9 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน การที่จำเลยฎีกาโต้แย้งเกี่ยวกับดุลพินิจของศาลว่า สมควรลงโทษจำเลยในสถานเบาที่สุดและรอการลงโทษให้จำเลยนั้น เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงจึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคแรกที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
