แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ยื่นในกำหนด แต่เห็นว่าปัญหาที่จำเลยยกขึ้นฎีกานี้ เป็นการฎีกาเกี่ยวกับการใช้ดุลพินิจของศาล เห็นว่า เป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 และ 219 จึงไม่รับจำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 22 ให้อำนาจศาลในการไม่หักวันต้องขังออกจากโทษจำคุกให้กับจำเลยหรือไม่ โปรดสั่งให้รับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 30)
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ฯลฯ เรียงกระทงลงโทษ จำคุกกระทงละ 1 ปีรวมเป็นจำคุก 2 ปี จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี ให้นับโทษต่อจากโทษของจำเลยในคดีอาญา ฯลฯหมายเลขแดงที่ 7192/2528 และ 7603/2528 ของศาลนี้ตามลำดับโดยไม่หักวันถูกคุมขังในคดีนี้ให้ ฯลฯ
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 30)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าการที่ศาลพิพากษายกเว้นไม่ให้หักวันที่ถูกคุมขังออกจากระยะเวลาจำคุกตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 22 เป็นดุลพินิจของศาลที่จะวินิจฉัยตามที่เห็นสมควรจำเลยฎีกาขอให้หักวันที่ถูกคุมขังออกจากระยะเวลาจำคุก เป็นการโต้แย้งดุลพินิจของศาล ข้อที่จำเลยฎีกาจึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
