แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของผู้ร้องต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับฎีกา
ผู้ร้องเห็นว่า ศาลชั้นต้นไม่ได้พิพากษายกคำร้องโดยอาศัยข้อเท็จจริง แต่ศาลอุทธรณ์ยกคำร้องโดยอาศัยข้อเท็จจริง ผู้ร้องจึงฎีกาได้ ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของผู้ร้องไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 56 แผ่นที่ 2)สืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 ฯลฯ และสั่งริบรถยนต์หมายเลขทะเบียน ร.บ.80-4516ของกลาง
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า เป็นเจ้าของรถยนต์ของกลางซึ่งจำเลยที่ 2 เช่าซื้อไป ผู้ร้องมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำผิดขอให้ศาลสั่งคืนรถยนต์ของกลางแก่ผู้ร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 53)
ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 54)
คำสั่ง
กรณีไม่อยู่ในบังคับของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 ที่แก้ไขเพิ่มเติม จึงให้รับฎีกาของผู้ร้องไว้พิจารณาต่อไป
