แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งศาลอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งว่า คำสั่งของศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดไปแล้ว ยกคำร้องโจทก์เห็นว่า คำร้องของโจทก์ที่อุทธรณ์คำสั่งศาลอุทธรณ์ ฉบับลงวันที่ 9 กรกฎาคม 2529 ศาลชั้นต้นมีหน้าที่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลอุทธรณ์ของโจทก์ไว้ก่อนแล้วจึงส่งไปให้ศาลสูงสั่งอำนาจในการสั่งคดีเป็นอำนาจของศาลสูง ศาลชั้นต้นหามีอำนาจสั่งยกคำร้องของโจทก์ไม่ และการที่ศาลชั้นต้นยกคำร้องฉบับลงวันที่9 กรกฎาคม 2529 ของโจทก์โดยให้เหตุผลว่า คำสั่งของศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดนั้น ปรากฏว่าคดีนี้ยังไม่ได้ฟังคู่ความทุกฝ่าย และยังไม่ได้ไต่สวนคำร้องอนาถาของโจทก์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 156 วรรค 3 คำสั่งอนุญาตหรือยกจึงไม่อาจมีขึ้นได้ที่ศาลชั้นต้นยกคำร้องของโจทก์จึงไม่ถูกต้อง อีกทั้งคำสั่งศาลอุทธรณ์ที่สั่งยกคำร้องของโจทก์ ก็เป็นกรณีที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยเรื่องการประวิงคดีหรือไม่ ไม่ใช่ศาลอุทธรณ์ยกคำร้องเนื่องจากการไต่สวนคำร้องอนาถา คำสั่งศาลอุทธรณ์จึงไม่เป็นที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 156 วรรค 3 และวรรค 5และไม่ใช่ถึงที่สุดตามมาตรา 236 ด้วย ประกอบกับโจทก์ได้ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 4 มีนาคม 2529 ในประเด็นเรื่องโจทก์ประวิงคดีหรือไม่ในการฟ้องคดีอย่างคนอนาถา หากศาลสูงวินิจฉัยว่า โจทก์ไม่มีพฤติการณ์ประวิงคดี ก็อาจไม่ต้องนำเงินค่าธรรมเนียมมาชำระต่อศาลการที่ศาลชั้นต้นยกคำร้องฉบับลงวันที่ 9 กรกฎาคม 2529 ของโจทก์ให้โจทก์นำเงินค่าธรรมเนียมมาวางอาจทำให้คำสั่งของศาลสูงเป็นหมันไปถือได้ว่าเป็นกระบวนพิจารณาที่ผิดระเบียบโปรดมีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นรับคำร้องฉบับวันที่ 5 กรกฎาคม 2529 ไว้วินิจฉัยกันต่อไป
หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
สืบเนื่องจากโจทก์ยื่นคำร้องขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาศาลชั้นต้นนัดไต่สวนคำร้อง โจทก์ขอเลื่อนคดีหลายครั้ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าโจทก์มีพฤติการณ์ประวิงคดี จึงไม่อนุญาตให้โจทก์ดำเนินคดีอย่างคนอนาถา งดการไต่สวน
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน หากโจทก์ประสงค์จะดำเนินคดีต่อไปก็ให้นำค่าธรรมเนียมที่จะต้องชำระตามฟ้องมาชำระต่อศาลชั้นต้นภายใน15 วัน นับแต่วันทราบคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
โจทก์ฎีกาลงวันที่ 4 มีนาคม 2529(อันดับ 162)
โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ยืดระยะเวลาการวางเงินค่าธรรมเนียมออกไปจนกว่าจะมีคำสั่งของศาลฎีกาในเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมเสียก่อน(อันดับ 161)
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า พฤติการณ์ของผู้ร้องเป็นการประวิงคดีไม่มีเหตุที่จะอนุญาตให้ขยายระยะเวลาต่อไป ให้ยกคำร้อง
โจทก์ยื่นคำร้องฉบับลงวันที่ 9 กรกฎาคม 2529 อุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 189)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 190)
คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนไม่อนุญาตให้โจทก์ดำเนินคดีอย่างคนอนาถาและได้กำหนดเวลาให้โจทก์นำค่าธรรมเนียมมาชำระ การที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งต่อมาไม่อนุญาตให้ขยายระยะเวลานำค่าธรรมเนียมมาชำระออกไปอีก ก็เป็นเรื่องที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งต่อเนื่องจากคำพิพากษานั่นเอง จึงอยู่ในกระบวนพิจารณาของศาลอุทธรณ์โดยเฉพาะ โจทก์จะอุทธรณ์คำสั่งนั้นต่อศาลฎีกาอีกไม่ได้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าคำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดและให้ยกคำร้อง ชอบแล้วยกคำร้อง
