แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า คดีนี้ เดิมจำเลยที่ 1 ที่ 2 ยื่นฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2532 ศาลชั้นต้นสั่งว่าทุนทรัพย์ตามฟ้องของโจทก์และตามฎีกาของจำเลยไม่เกิน 50,000 บาทต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่ไม่ยอมรับฎีกาดังกล่าวเมื่อวันที่ 10 มีนาคม2532 ศาลชั้นต้นสั่งว่าศาลชั้นต้นปฏิเสธไม่รับฎีกาของจำเลย เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2532 จำเลยยื่นอุทธรณ์คำสั่งวันนี้จึงเกินกว่า 10 วันแล้ว ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 ประกอบมาตรา 247 ให้ยกคำร้อง
จำเลยทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายซึ่งไม่ต้องห้ามฎีกาแม้ทุนทรัพย์ที่พิพาทจะไม่เกิน 50,000 บาทและจำเลยมีอำนาจที่จะยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่ยอมรับฎีกาได้ภายในกำหนด 1 เดือน นับแต่วันที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ไม่ใช่ 10 วันตามความเห็นของศาลชั้นต้น อีกประการหนึ่งจำเลยทั้งสองเพิ่งทราบคำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่ยอมรับฎีกาของจำเลยเมื่อวันที่ 10 มีนาคม2532 และจำเลยทั้งสองก็ได้รีบยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งในวันนั้นเองโปรดมีคำสั่งให้รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งและรับฎีกาของจำเลยทั้งสองไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระหนี้จำนวน39,238 บาทแก่โจทก์ พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละ 15 ต่อปี นับแต่วันที่ 30 ธันวาคม 2525 ซึ่งเป็นวันผิดนัดชำระดอกเบี้ยเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอ้างว่าเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง (อันดับ 129)
จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 135)
จำเลยทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 139)
คำสั่ง
ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยทั้งสองเมื่อวันที่ 23กุมภาพันธ์ 2532 ซึ่งเป็นวันที่จำเลยทั้งสองยื่นฎีกา และท้ายคำฟ้องฎีกามีข้อความว่า “ข้าพเจ้า…ฯลฯ… รอฟังคำสั่งอยู่ ถ้าไม่รอให้ถือว่าทราบคำสั่งแล้ว” ดังนี้ ถือว่าจำเลยทั้งสองทราบคำสั่งของศาลชั้นต้นดังกล่าวเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2532 จำเลยทั้งสองจะอ้างว่าเพิ่งทราบคำสั่งเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2532 ไม่ได้จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่ยอมรับฎีกาเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2532 เกินกำหนด 10 วัน นับแต่วันที่ไม่ได้มีคำสั่ง จึงเป็นการไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 252 ประกอบด้วยมาตรา 234 และมาตรา 247 ศาลชั้นต้นไม่รับคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่ยอมรับฎีกาของจำเลยทั้งสองชอบแล้วให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
