แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 390 กระทงหนึ่งจำคุก 15 วัน และตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกอีกกระทงหนึ่ง จำคุก 2 เดือน กับให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลยศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะให้ยกคำขอให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลยเสีย โจทก์ฎีกาคัดค้านดุลพินิจของศาลอุทธรณ์ที่ไม่ถอนใบอนุญาตขับรถ อันเป็นปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขเล็กน้อย จึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขับรถยนต์ประจำทางโดยประมาททำให้นายเมี่ยงจู แซ่เบ๊ ตกจากรถประจำทางที่จำเลยขับ เป็นเหตุให้นายเมี่ยงจู แซ่เบ๊ ได้รับอันตรายแก่กาย และจำเลยไม่กระทำการช่วยเหลือนายเมี่ยงจู แซ่เบ๊ ตามสมควร ไม่แจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ใกล้เคียงนั้นทันที และไม่แสดงตัวว่าจำเลยเป็นผู้ขับต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ณ สถานที่เกิดเหตุนั้น แต่ได้หลบหนีไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 390, 91 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2477 มาตรา 29, 30, 66, 68 พระราชบัญญัติจราจรทางบก(ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2508 มาตรา 7 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ข้อ 2 และฉบับที่ 59 ข้อ 6, 11, 13 และถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ลงโทษฐานขับรถประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นบาดเจ็บ จำคุก 1 เดือน ไม่แจ้งเหตุและหลบหนี จำคุก 4 เดือน รวม 2 กระทง จำคุก 5 เดือน จำเลยรับสารภาพมีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 2 เดือน 15 วัน ให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
จำเลยอุทธรณ์ว่าขออย่าให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกคำขอให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาว่าสมควรถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นการคัดค้านดุลพินิจของศาลว่าสมควรถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลยหรือไม่ ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงคดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลย เมื่อลดแล้วเหลือโทษจำคุกเพียง 2 เดือน 15 วัน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกคำขอให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย เป็นการแก้ไขเล็กน้อย ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218
พิพากษาให้ยกฎีกาของโจทก์
