แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เอเยนต์ เอเยนต์เฉภาะการความรับผิดชอบของตัวผู้ทำสัญญา
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องเรียกค่าผ้าที่บริษัทจำเลยสั่งจำเลยต่อสู้ว่า โจทย์ยอมตกลงรับใช้เงินค่าผ้านี้ทางบริษัทเบอร์ลี่ที่ยีนีวาแลโจทย์ยอมรับเอาบริษัทเบอร์ลีทียีนีวาเปนลูกณี่โจทย์แทนจำเลย ๆ ได้ ชำระเงินรายนี้ให้แก่บริษัทเบอร์ลีที่ยีนีวาแล้ว
ฎีกาตัดสินฟังข้อเท็จจริงว่า โจทย์ยังไม่ได้รับใช้เงิน แลเห็นชอบด้วยกับศาลอุทธรณ์ที่พิพากษาว่า โจทย์ไม่เคยตกลงรับบริษัทเบิอร์ลีที่เมืองยีนีวาเปนลูกณี่โดยเฉภาะ แลทั้งไม่เคยถือเอาบริษัทเบอร์ลีที่เมืองยีนีว่าเปนลูกณี่แทนจำเลย แลวินิจฉัยต่อไปว่า การยอมผัดผ่อนเวลาให้บริษัทเบอร์ลีที่เมืองยีนีวาใช้เงินนั้น กรรมการเห็นว่า เปนความประพฤติของโจทย์ต่อบริษัทเบอร์ลีที่ยีนีวาในฐานที่เปนตัวแทนของจำเลยในการจ่ายเงินในการที่ตัวแทนขอผัดผ่อนเวลาในเรื่องค้าขายตามธรรมดา เมื่อไม่ปรากฎคำบอกกล่าวเปนอย่างอื่นแล้ว โจทย์มีอำนาจที่จะถือว่าการขอผัดผ่อนเช่นนั้นเปนการอยู่ในอำนาจของตัวแทนที่จะทำได้แลเปนการกระทำแทนตัวการตามเหตุผลแห่งคดีโจทย์ไม่มีน่าที่ต้องแจ้งความให้จำเลยทราบ เพราะฉนั้นตามความประพฤติของโจทย์จะฟังว่าเปนการปลดเปลี้องจำเลยให้หลุดจากความรับผิดชอบยังไม่ได้ ถ้าแม้ตัวแทนไม่สามารถจะจ่ายเงินสดได้ ก็เปนน่าที่ของตัวแทนที่จะต้องบอกกล่าวตัวการของตน เพราะฉนั้นตามกฎหมายนี้จึงต้องฟังว่า จำเลยได้ยินยอมในระเบียบการจ่ายเงินซึ่งตัวแทนได้กระทำไปนั้น แม้การจะปรากฎว่าความจริงจำเลยได้จ่ายเงินให้แก่ตัวแทนสำหรับใช้ณี่รายนี้แล้วก็ดี ( ในข้อนี้ไม่มีคำพยานหลักฐานที่ชัดเจนพอ ) เมื่อความจริงยังไม่ได้ใช้ณี่ให้แก่โจทย์แล้ว จำเลยก็คงยังต้องรับผิดชอบต่อโจทย์อยู่นั่นเอง เพราะการจ่ายเงินให้แก่ตัวแทนของตนนั้น จะถือว่าเปนการใช้ณี่แก่โจทย์ไม่ได้ แลในเหตุผลเช่นนั้นตัวแทนจะปลดเปลี้องความรับผิดชอบของตัวการของตนไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ให้จำเลยใช้เงิน ๑๐๖๗๖๒ บาท ๙๘ สตางค์ให้โจทย์
