แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ปัญหาที่ว่า หนี้ที่ขอรับชำระเจ้าหนี้ยอมให้ลูกหนี้กระทำขึ้น เมื่อเจ้าหนี้ได้รู้ดีถึงการที่ลูกหนี้มีหนี้สินล้นพ้นตัว เจ้าหนี้จึงไม่มีสิทธิที่จะรับชำระหนี้ในคดีล้มละลายได้ตามพระราชบัญญัติล้มละลายฯ มาตรา 94(2) หรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้จะมิใช่เป็นประเด็นที่ได้เคยยกขึ้นว่ากันมาแต่แรก เจ้าหนี้ผู้โต้แย้งคำขอรับชำระหนี้ก็มีสิทธิที่จะยกขึ้นมาอ้างอิงในชั้นอุทธรณ์และชั้นฎีกาได้
ย่อยาว
คดีนี้เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้จากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ทั้งสอง เป็นเงิน ๗๓๔,๑๓๘.๒๘ บาท เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้นัดเจ้าหนี้และลูกหนี้มาตรวจคำขอรับชำระหนี้ตามมาตรา ๑๐๔ แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ แล้ว นายอมรชัยเจ้าหนี้รายที่ ๘ โต้แย้งว่า หนี้เงินหกแสนกว่าบาทที่เจ้าหนี้ผู้ขอรับชำระหนี้อ้างว่าหุ้างหุ้นส่วนจำกัด อันเจริญไม้ไทย ลูกหนี้ที่ ๑ ทำหนังสือรับสภาพหนี้ให้ไว้และเจ้าหนี้ผู้ขอรับชำระหนี้ได้ฟ้องคดีจนศาลจังหวัดพิจิตรพิพากษาเป็นคดีแดงที่ ๒๔๔/๒๕๑๘ นั้น เจ้าหนี้ผู้ขอรับชำระหนี้ได้ลักลอบเอาเอกสารกระดาษของห้างหุ้นส่วนจำกัด อันเจริญไม้ไทย ลูกหนี้ที่ ๑ ซึ่งมีลายมือชื่อของลูกหนี้เซ็นทิ้งไว้ไปพิมพ์ข้อความเติมเอาเอง ขอให้ยกคำขอรับชำระหนี้รายนี้
เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้ทำการสอบสวนคำขอรับชำระหนี้แล้วเห็นควรให้นางบุญชูหรือจูได้รับชำระหนี้เป็นจำนวนเงิน ๗๓๔,๑๓๘.๒๘ บาท จากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ทั้งสองตามมาตรา ๑๓๐ (๘) แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ เต็มตามขอ
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้นางบุญชูหรือจูเจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ตามรายงานของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์
นายอมรชัยเจ้าหนี้ผู้โต้แย้งอุทธรณ์ ขอให้ยกคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
นายอมรชัยเจ้าหนี้ผู้โต้แย้งฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า พิเคราะห์แล้วคดีนี้ปรากฏว่าในชั้นเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ตรวจและสอบสวนคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้รายนี้เจ้าหนี้ผู้โต้แย้งคัดค้านโดยอ้างว่า หนังสือรับสภาพหนี้ที่เจ้าหนี้นำไปฟ้องที่ศาลจังหวัดพิจิตรในคดีหมายเลขแดงที่ ๒๒๔/๒๕๑๘ ลูกหนี้ไม่ได้ทำให้แก่เจ้าหนี้ แต่เมื่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์รายงานเสนอความเห็นต่อศาลชั้นต้นว่าควรให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้เป็นจำนวนเงิน ๗๓๔,๑๓๘.๒๘ บาท เต็มตามขอ และศาลชั้นต้นส่งให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ตามรายงานของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ เจ้าหนี้ผู้โต้แย้งกลับตั้งประเด็นขึ้นมาใหม่ในชั้นอุทธรณ์ว่า เจ้าหนี้ยอมให้ลูกหนี้กระทำหนี้ขึ้นเมื่อเจ้าหนี้ได้รู้ดีถึงการที่ลูกหนี้มีหนี้สินล้นพ้นตัว เจ้าหนี้จึงไม่มีสิทธิที่จะรับชำระหนี้ในคดีล้มละลายได้ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช ๒๔๘๓ มาตรา ๙๔ (๒) ได้ฎีกาต่อมาในปัญหานี้ซึ่งแม้จะมิใช่เป็นประเด็นที่ได้เคยยกขึ้นว่ากันมาแต่แรก แต่ก็เป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน เจ้าหนี้ผู้โต้แย้งจึงมีสิทธิที่จะยกขึ้นมาอ้างอิงในชั้นอุทธรณ์ และชั้นฎีกาได้ และฟังข้อเท็จจริงว่ากรณีไม่ต้องตามมาตรา ๙๔ (๒)
พิพากษายืน.
