แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คนต่างด้าวขับรถยนต์สาธารณะทดลองเครื่องแล้วรับเพื่อนไปส่งบ้านโดยไม่คิดค่าโดยสารแม้เพื่อนจะเติมน้ำมันรถยนต์ให้เป็นการช่วยเหลือบ้างก็มิใช่เป็นการรับจ้างเป็นอาชีพ จึงยังไม่เป็นผิดตาม พ.ร.บ.ช่วยอาชีพและวิชาชีพ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยเป็นคนต่างด้าวบังอาจขับรถยนต์สาธารณะ ฝ่าฝืนพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยกำหนดอาชีพและวิชาชีพไว้สำหรับคนไทย จึงขอให้ลงโทษ
จำเลยต่อสู้ว่า ขับรถทดลองเครื่อง มิได้รับจ้างส่งคนโดยสาร
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลล่างว่า คนต่างด้าวขับรถยนต์สาธารณะอันเป็นกิจการที่ระบุไว้ในพระราชกฤษฎีกากำหนดอาชีพและวิชาชีพไว้สำหรับฉะเพาะคนไทย พ.ศ.๒๔๙๒ มาตรา ๔ นั้น จะมีความผิดก็ต่อเมื่อปรากฎว่า การขับรถนั้นเป็นการประกอบอาชีพหรือวิชาชีพตามที่ พ.ร.บ.ช่วยอาชีพและวิชาชีพ พ.ศ.๒๔๘๔ บัญญัติไว้เท่านั้น คดีนี้ ศาลล่างฟังข้อเท็จจริงมาแล้วว่า จำเลยไม่ได้รับจ้างส่งคนโดยสาร ส่วนที่จำเลยรับเพื่อนไปส่งบ้านในเวลาที่จำเลยขับรถลองเครื่องอยู่แล้วนั้น แม้ว่าจำเลยจะได้รับค่าน้ำมันที่ใช้ในการเดินรถ ซึ่งเพื่อนช่วยเหลือบ้าง ก็เห็นได้ว่ามิใช่เป็นการที่จำเลยรับจ่างเป็นอาชีพเลยการกระทำของจำเลยจึงหาเป็นผิดตาม พ.ร.บ.ช่วยอาชีพดังกล่าวไม่
จึงพิพากษายืน
