แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของร้านมีหน้าที่ต้องนำสืบถึงสิ่งอากรชั้นใน ที่ตั้งไว้ขายว่าได้ซื้อไว้จากผู้ที่มีอำนาจจะซื้อขายได้ มิฉะนั้นต้องมีความผิด.
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยที่ ๑ เป็นเจ้าของร้านค้า จำเลยที่ ๒ เป็นผู้อยู่ในร้านค้าของจำเลยที่ ๑ มีสุราแม่โขง ๑๐ ขวดตั้งไว้ขายที่ร้านค้านั้น โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันตั้งสุราดังกล่าวไว้ขายโดยสมคบกันซื้อมาจากผู้ที่ไม่มีอำนาจจะซื้อขายสุรานั้น
จำเลยทั้ง ๒ ให้การปฏิเสธ จำเลยที่ ๑ ต่อสู้ว่ามอบให้จำเลยที่ ๒ ทำการค้าแทน จำเลยที่ ๒ ต่อสู้ว่า เป็นสุรารัฐบาลอยู่ในความครอบครองไม่เกินอำนาจของกฎหมาย
ศาลชั้นต้นเห็นว่า หลักฐานของโจทก์ฟังเอาแน่ไม่ได้ว่าจำเลยซื้อมาจากที่ไหน พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยนำสืบแสดงไม่ได้ว่าซื้อจากผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ขายได้ พ.ร.บ.ภาษีชั้นในมาตรา ๓๕ ให้ลงโทษฉะเพาะผู้เป็นเจ้าของโรงร้านพิพากษาแก้ ปรับจำเลยที่ ๑, ๘๐ บาท ริบของกลาง ส่วนจำเลยที่ ๒ คงยกฟ้อง
จำเลยที่ ๑ ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน มาตรา ๓๕ บังคับให้เจ้าของร้านผู้ได้รับอนุญาตนำสืบถึงสิ่งของอากรชั้นใน ซึ่งตั้งไว้ขายว่าได้ซื้อมาจากผู้ที่มีอำนาจจะซื้อขายของเช่นนั้น แต่จำเลยที่ ๑ นำสืบฟังไม่ได้ดังกล่าวเพียงแต่นำสืบว่า ขณะจับกุมไม่ได้อยู่ในร้านนั้น จำเลยที่ ๑ ไม่พ้นผิด
พิพากษายืน
