แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พะยานลงนามรับรองลายพิมพ์นิ้วมือจะต้องเป็นผู้อยู่รู้เห็นในเวลาทำหนังสือลงลายนิ้วมือหรือฉะนั้นจะต้องรู้เห็นจากคำรับรองของผู้พิมพ์ลายนิ้วมือว่าเป็นลายนิ้วมือของเขามิฉะนั้นไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย อ้างฎีกาที่ 678/2477
ย่อยาว
ได้ความว่านายรุกจำเลยได้ทำสัญญาเช่านาของกระทรวงการคลังหลายแขวงและยอมเสียอากรค่านาให้ด้วย และนายคล้ายจำเลยได้เป็นผู้ค้ำประกันหนี้รายนี้ แต่ปรากฎว่าหนังสือสัญญาค้ำประกันฉะบับที่ลงลายนิ้วมือนายคล้ายนั้น ผู้ที่ลงชื่อเป็นพะยาน ๒ คนได้ลงชื่อก่อนที่นายคล้ายจะได้ลงลายพิมพ์นิ้วมือ ต่อมาเมื่อค่าเช่านาและค่าภาษีอากรค้าง โจทก์จึงฟ้องจำเลยทั้ง ๒
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำเลยทั้ง ๒ ชำระเงินตามที่โจทก์เรียกร้อง
ศาลฎีกาตัดสินว่า ฉะเพาะหนังสือค้ำประกันรายนี้นั้น แม้จะมีพะยานรับรองลายพิมพ์นิ้วมือนายคล้าย ๒ คนครบถ้วนตามกฎหมายต้องการก็ดี แต่พะยานหาได้รู้เห็นว่านายคล้ายจะได้พิมพ์ลายนิ้วมือลงในหนังสือนั้นจริงหรือไม่ ตามคำพิพากษาฎีกาที่ ๖๗๘/๒๔๗๗ ได้วินิจฉัยวางหลักไว้ว่า พะยานที่ลงลายมือชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือนั้นจะต้องอยู่รู้เห็นในเวลาทำหนังสือลงลายนิ้วมือหรือมิฉะนั้นจะต้องรู้เห็นจากคำรับรองของผู้พิมพ์ลายนิ้วมือว่าเป็นลายนิ้วมือของเขาซึ่งตรงกับความประสงค์ใน ม.๙ ฉะนั้นสัญญาค้ำประกันฉะบับนี้จึงมิชอบด้วยกฎหมาย จึงพิพากษาให้ยกฟ้องฉะเพาะตัวนายคล้ายเสีย
