แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การรับขนเบียร์โดยทางเรือจากกรุงเทพ ฯ ไปสุราษฎร์ธานี ถือว่าเป็นการรับขนตามชายฝั่งอ่าวไทยหรือในน่านน้ำไทย หาใช่เป็นการรับขนของทางทะเลไม่ดังนั้นจะนำเอาอายุความ 6 เดือนของ พ.ร.บ.เดินเรือมาใช้หาได้ไม่
เมื่อจำเลยเป็นผู้รับขนส่งของเพื่อบำเหน็จ หากของนั้นเกิดสูญหายบุบสลายขึ้นจำเลยก็ต้องรับผิด เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าการนั้นเกิดแต่เหตุสุดวิสัยหรือแต่สภาพแห่งของนั้นหรือเพราะความผิดของผู้ส่งหรือผุ้ตราส่งตาม ม.616
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ได้ตกลงจ้างจำเลยขนส่งเบียร์รวม ๕๑ หีบ จากกรุงเทพฯ ไปที่สุราษฎร์ธานี ต่อมาปรากฎว่าเรือยนต์จำเลยซึ่งบรรทุกเบียร์ด้วยความประมาทเลินเล่อของนายเรือได้ชนเรือรบไทยและจมลงเบียร์สูญหาย จำเลยงมเบียร์ที่จำน้ำคืนแก่โจทก์ ๑๗ หีบ อากรแสตมป์หลุดหาย คงหายไป ๓๔ หีบ เป็นเงิน ๑๐,๔๕๒ บาท กับต้องซื้ออากรแสตมป์ปิดใหม่อีก ๔๐๐ บาท โจทก์ขอจำเลย ๆ ไม่ชำระจึงขอให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่าราคาไม่ถึงตามที่โจทก์อ้าง ไม่รับรองว่าโจทก์จะซื้ออากรแสตมป์ดังฟ้อง เรือยนต์จำเลยที่บรรทุกเบียร์ของโจทก์หาได้ประมาทเลินเล่อชนเรือรบไทยเรือบรรทุกเบียร์ถูกเรือรบไทยชน จำเลยไม่ต้องรับผิด และโจทก์เคยตกลงกับจำเลยให้ผู้ส่งประกันภัยเอง จำเลยไม่ต้องรับผิดในของที่สูญหายหรือเสียหาย กับคดีโจทก์ขาดอายุความ
ศาลแห่งวินิจฉัยว่าคดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ เรือของจำเลยเป็นฝ่ายเลินเล่อ ไม่ได้ความชัดว่าจำเลยได้ตกลงกับโจทก์ไม่ต้องรับผิดในของที่สูญหาย เมื่อของสูญหายโดยความผิดของจำเลย ๆจึงต้องรับผิด จึงพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ๑๐,+๕๒ บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าการรับขนของรายนี้เป็นการรับขนตามชายฝั่งอ่าวไทย หรืออีกนัยหนึ่งเป็นการรับขนในน่านน้ำไทยจะถือว่ารับขนของทางทะเลไม่ได้
เมื่อฟังว่าจำเลยเป็นผู้รับขนส่งของเพื่อบำเหน็จเป็นการค้า โดยปกติแล้วจำเลยก็ต้องรับผิดเมื่อของที่รับมอบหมายนั้นสูญหาย เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าการสูญหายนั้นเกิดแต่เหตุสุดวิสัย หรือเกิดแต่สภาพแห่งของนั้นเอง หรือเกิดเพราะความผิดของผู้ส่งหรือผู้ตราส่ง (ป.พ.พ.ม. ๖๑๖)
คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความดังที่ ศาลทั้งสองวินิจฉัยมานั้นชอบแล้ว จึงพิพากษายืน
