แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ซึ่งถูกศาลเรียกให้เข้ามาว่าคดีแทนลูกหนี้ซึ่งถูกพิทักษ์ทรัพย์ย่อมร้องต่อศาลขอแก้ไขคำให้การเดิมของลูกหนี้ได้ เพราะเป็นคดีเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 4/2498)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ได้ซื้อเศษยางจำนวนหนึ่งจากบริษัทไทยฮั่วล้ง จำกัด ได้ขายเศษบางที่มีอยู่แล้วเป็นส่วนหนึ่งของสัญญา โจทก์ได้ฝากยางจำนวนนี้ไว้ที่โรงเก็บสินค้าของบริษัทไทยฮั่วล้งจำกัด เพื่อรวมให้ได้เต็มจำนวนรอการขนต่อไปต่อมาบริษัทไทยฮั่วลั้งจำกัดต้องปิดการค้าลง จำเลยสมคบกับคนภายนอกชนยางโจทก์ไปขาย จึงขอให้จำเลยคืนยางหรือใช้ราคายางพร้อมทั้งดอกเบี้ย
จำเลยต่อสู้ว่าได้ซื้อยางจากบริษัทไทยฮั่วล้งจำกัด โดยสุจริตคิดหักหนี้กับเรียบร้อยแล้ว จำเลยได้ขายเศษยางนี้ให้บริษัทเคียมหม่อไปแล้ว และขอให้เรียกบริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดเข้ามาเป็นจำเลยร่วมด้วย บริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดเข้ามาเป็นจำเลยตามคำสั่งศาลและยื่นคำให้การรับว่าได้ขายเศษยางให้โจทก์และรับฝากไว้จริง ไม่ได้ขายเศษยางให้จำเลย
ในระหว่างพิจารณาบริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดถูกฟ้องล้มละลายและถูกพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จึงเข้าดำเนินคดีแทน และยิ่นคำร้องขอแก้คำให้การเดิมว่าบริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดมิได้ขายเศษยางให้แก่โจทก์หรือจำเลยเงินที่บริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดรับไว้จากโจทก์เป็นเงินมัดจำตามสัญญาจะซื้อขายเศษยาง บริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดมิได้มอบเศษยางให้โจทก์และมิได้รับฝากเศษยางนี้ไว้
โจทก์คัดค้านการขอแก้คำให้การนี้ แต่ศาลชั้นต้นสั่งอนุญาต
ศาลชั้นต้นเห็นว่าเอกสาร จ.๑ ปรากฎชัดว่าเงินที่โจทก์มอบให้บริษัทไทยฮั่วล้งจำกัดเป็นเงินมัดจำของจำนวนยางที่จะซื้อขาย โจทก์จึงสืบแก้ไขเอกสารว่าเป็นการซื้อขายเด็ดขาดไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง
ศาลฎีกาพิเคราะห์ข้อกฎหมายที่โจทก์ฎีกาว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่มีสิทธิแก้ไขคำให้การยกข้อต่อสู้ขึ้นใหม่ได้นั้นแล้ว เห็นว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เข้ามาในคดีนี้ตาม ก.ม.ล้มละลาย อันเป็น ก.ม. เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีอำนาจจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สินหรือสิทธิของผู้ล้มละลายเพื่อประโยชน์ของเจ้าหนี้หลายและของผู้ล้มละลายด้วย จึงมีสิทธิร้องขอแก้ไขคำให้การได้ตาม ป.วิ.พ.ม.๑๘๐ เพราะเป็นคดีเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชนและศาลย่อมยกข้อนี้ขึ้นวินิจฉัยได้เอง ส่วนข้อเท็จจริงศาลฎีกาคงเห็นชอบตามที่ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยมา จึงพิพากษายืน
