แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ร้านจำหน่ายฝิ่นซึ่งมีมูลฝิ่นไว้เกินกว่าบัญชี เจ้าของผู้ได้รับอนุญาตต้องมีความผิดตาม ม . 57 (2) เมื่อนำสืบหักล้างไม่ได้ว่ามูลฝิ่นเกินบัญชีนั้นไม่ใช่ของร้านตน อ้างฎีกาที่ 920/2478
ย่อยาว
ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเป็นผู้ได้รับอนุญาตตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นมีมูลฝิ่นเกินกว่าปริมาณซึ่งควรมีไว้ตามบัญชีของจำเลยโจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษ
ศาลฎีกาตัดสินว่า เมื่อเจ้าพนักงานตรวจจับมูลฝิ่นได้ในร้านของจำเลยมีจำนวนเกินกว่าปริมาณที่ควรมีไว้ในบัญขีและจำเลยนำสืบไม่ได้มูลฝิ่นเกินบัญชีนั้นไม่ใช่ของร้านจำเลยดังนี้ ก็ต้องสันนิษฐานตาม ม. ๓๓ ว่า จำเลยซึ่งเป็นผู้ได้รับใบอนุญาตตั้งร้านฝิ่น มีมูลฝิ่นผิด พรบ ส่วนข้อที่จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยมิได้จัดการร้านฝิ่นเองได้ให้ผู้อื่นจัดการ และไม่ได้รู้เห็นในเรื่องมูลฝิ่นเกินบัญชีด้วย จำเลยไม่ควรต้องรับผิดนั้นเห็นว่าตาม พรบ ฝิ่น ม. ๕๗(๒) ประกอบด้วยฎีกาที่ ๙๒๐/๒๔๗๘ ได้วินิจฉัยแล้วว่า ความผิดในเรื่องมีฝิ่นเกินบัญชีนั้น ต้องตกอยุ่แก่ผู้รับอนุญาตตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นแต่ผู้เดียวจึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ยืนตามศาลชั้นต้นที่ให้ลงโทษจำเลย
